Documentair fotograaf Joep Keij

 

Dat fotografie een ontzettend mooie en leuke hobby is, blijkt wel uit de vele amateur fotografen die er tegenwoordig zijn. Wat is er leuker dan je passie te delen door anderen je beste werk laten zien, samen op pad te gaan, over elkaars foto's te praten en gewoon gezellig samen te komen?

Fotografie kent natuurlijk vele gezichten. Er is voor ieder wat wils, of dat nu natuurfotografie is, portretfotografie, macro, architectuur of straatfotografie. Noem maar op. Als je er een plaat van kunt maken, bestaat het.

 

Toch zijn niet alle onderwerpen even bekend bij het grote(re) publiek...

 

Onze fotogroep heeft een paar keer per jaar een spreker op het programma staan. Iemand van buitenaf, die een ochtend zijn of haar werk komt laten zien en ons als groep inspireert om anders te kijken of te denken.

 

Deze ochtend hadden we Joep Keij uitgenodigd.

Joep is een documentair fotograaf die afgelopen jaar geslaagd is voor de Masterclass Verhalende Fotografie. Seriematig werken dus. Hij heeft het BMK-predicaat ontvangen voor zijn spraakmakende serie "COLLAR".

BMK staat voor Bonds Meester Klasse. Een predikaat dat je niet zomaar verdient!

 

Joep liet ons een kijkje nemen in zijn keuken.

Hij liet ons zien hoe hij is begonnen als fotograaf en wat hij allemaal gedaan heeft. Ik persoonlijk werd aangenaam verrast. Het verhaal van zijn serie over de zwervers van Parijs bijvoorbeeld, waarvan zelfs een boek is uitgebracht. De serie die hij met Jan Nabuurs maakte voor de Martin Coppens prijs. De Kubus bij de Parkfeesten, is simpelweg briljant bedacht en uitgevoerd.

 

Dat maakte zijn lezing zo interessant. Het out-of-the-box denken van een documentair fotograaf, je gedachten omzetten in beelden, hoe gaat dat? En waar begin je? Hoe ga je te werk?

 

Zijn verhaal over het behaalde BMK-predicaat nam ons mee in de wereld van BDSM. Op zijn zachtst gezegd een niet alledaags onderwerp.

Joep vertelde hoe hij op het idee van deze serie kwam, hoe hij integreerde in een groep mensen en hun vertrouwen won, en hoe hij na een periode van 5 maanden (!!) pas tot het daadwerkelijke fotograferen kwam. De uitspaak "you get what you give" bleek volledig op Joep van toepassing. Vertrouwen geven en uiteindelijk terugkrijgen. Geduldig afwachten. De ander volledig respecteren en vooral: menen wat je doet.

 

Na een korte pauze kwam als afsluiter de hele serie op tafel. Grote zwart-wit afdrukken in passepartout. En dat is toch wel hoe je het als fotograaf het liefste ziet. Op papier. Dat spreekt zoveel meer als een plaat die je vanaf een beamer of tv ziet....

 

Joep, bedankt dat je je verhaal met ons hebt gedeeld!

 

Monique.